ραιστότυπος

-ον, Α

αυτός που χτυπιέται με τη σφύρα, που σφυρηλατείται («ἄκμονες ῥαιστότυποι», Μαν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο *ῥαιστός (< ῥαίω* «συνθλίβω, καταστρέφω», πρβλ. τα συνθ. σε -ραιστος) + -τύπος (< τύπος < τύπτω), πρβλ. πρωτό-τυπος].